Ενώ όλος ο κόλπος είχε φώτα, το δρομάκι μπροστά από το σπίτι ήταν σκοτεινό
Όταν χάθηκε εντελώς κ το τελευταίο φως και εξαφανίστηκαν ακόμα και οι σκιές, καθίσαμε στο σκοτάδι έξω. Ο γκίωνης έδινε τον ρυθμό και μετά από λίγο σα να συγχρονιστήκαμε
Θα θυμάμαι αυτές τις ώρες
Ήταν απαλές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου